Δάκρυα -΄Αγριοι Νάρκισσοι

Η τάξη μας γέμισε ομορφιά κι αρώματα της εξοχής με τα λουλούδια που έφεραν οι μαθητές

Σύμφωνα με την παράδοση, ο Νάρκισσος ήταν γιος του ποταμού Κηφισού και της νύμφης Λειριώπης.
Όταν γεννήθηκε, ο μάντης Τειρεσίας προφήτευσε στους γονείς του ότι "το παιδί τους θα ζήσει μέχρι τα βαθιά γεράματα εκτός και αν αντικρύσει κάπου την εικόνα του εαυτού του." 
 Υπάρχουν πολλές εκδοχές του μύθου του, με κοινό στοιχείο την αγάπη προς τον εαυτό του. Μία μέρα που παρατηρούσε και πάλι το καθρέφτισμα του σε μία από τις πηγές του Ελικώνα, έπεσε στα νερά και πνίγηκε. Στη θέση του φύτρωσε ένα λουλούδι με ένα χρυσό στεφάνι, ο Νάρκισσος, που ακόμα και σήμερα γέρνει το κεφάλι του πάνω από το νερό. 

Άλλοι μύθοι τον συνδέουν με την Ηχώ και άλλοι με τη δίδυμη αδερφή του που πέθανε κι εκείνος αναζητούσε τη μορφή της στο καθρέφτισμά του στο νερό. 

Σύμφωνα με μία άλλη παράδοση, είναι το φυτό που είχε αφήσει η Γη να φυτρώσει για να δελεάσει την Περσεφόνη. Μόλις τον άγγιξε, την άρπαξε ο Πλούτωνας, ναρκωμένη ίσως από το μεθυστικό του άρωμα (όπως υπονοεί και το όνομά του) και τη μετέφερε στον Κάτω κόσμο. 

  Μυθολογία   (από  το Φυτολογικό Λεξικό του Θεόφραστου, Άπαντα 11)

  ΄΄ Νάρκισσος και Ηχώ ΄΄ του John William Waterhouse, 1903
 Ανθίζει τέλη χειμώνα με αρχές άνοιξης, σε υγρές τοποθεσίες, συχνά σε αγρούς αλλά και σε ελαιώνες, σε όλη την Ελλάδα.
 Στην Αμφίκλεια υπάρχει αγροτική τοποθεσία που λέγεται "Δάκρυα".  
Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια εμφανίζονται όλο και λιγότερα ιδιαίτερα από τα διπλά. Κυριώτερος λόγος της ελάττωσής τους η υπερβολική συλλογή.

Πρόκειται για ένα βολβώδες φυτό με κρεμαστά άνθη, ισχυρό κυλινδρικό βλαστό, φύλλα γωνιώδη στη ράχη, μήκους περίπου όσο ο βλαστός. Το περιάνθιο είναι λευκό 3-4 εκατοστά και η εσωτερική στεφάνη είναι κίτρινη, ύψους έως 5 χιλιοστά. 
Χρησιμοποιείται στην αρωματοποία και στη φαρμακευτική.

Όσον αφορά τη βοτανική ονομασία του γένους του φυτού, πιθανόν να οφείλεται όχι στο Νάρκισσο,  αλλά στο ρήμα ναρκάω-ναρκώ που σημαίνει μουδιάζω, λόγω των ναρκωτικών ιδιοτήτων του φυτού.
Το δε όνομα του είδους (tazetta) προέρχεται από το ιταλικό "tazza" που σημαίνει κούπα, λόγω του σχήματος της κίτρινης στεφάνης στο κέντρο του άνθους, που μοιάζει με μπωλ.