Γεγονότα του 1822 μέσα από τον πίνακα της ζωγράφου Ιωάννας Ξέρα
Μὲ τὸν χαλασμὸν αὐτεινῶν ψύχωσαν οἱ Τοῦρκοι πολύ, ρίχτηκαν καὶ εἰς τὸ μοναστήρι
καὶ ζῶσαν τὸν Δυσσέα στενὰ ὁποῦ ῾ταν πολλὰ ὀλίγοι ἐκεῖ καὶ οἱ Τοῦρκοι πολλοί. Τόκαμαν
πολλὰ γερούσια τοῦ Δυσσέα μὲ τοὺς ὀλίγους ὁποῦ ῾χε εἰς τὸ μοναστήρι. Τοὺς βάστηξαν
οἱ Ἕλληνες γενναίως. Τοὺς πῆραν ὅμως μίαν θέσιν, σκότωσαν τὸν Μήνιο Κατζικογιάννη
καπετάνο τῆς Φήβας, λάβωσαν καὶ τὸν Ἀλέξη Ταργατζίκη, γενναῖον πατριώτη καὶ τίμιον.
Τότε ρίχτηκαν οἱ Τοῦρκοι μ᾿ ὁρμὴ νὰ πιάσουν τὸν Δυσσέα, τζάκισαν οἱ ἄνθρωποί του
καὶ μπῆκαν εἰς φυγὴ καὶ κιντύνεψε ἀπὸ τὴν τρίχα ὁ Δυσσέας, ἔφυγε ξυπόλυτος. Τέλος
κι᾿ αὐτὸς καὶ οἱ ἄνθρωποί του σώθηκαν καὶ πῆγαν εἰς τὴν Ἀράχωβα. Καὶ εἰς τὴν Ἀράχωβα
πῆγε κι᾿ ὁ Νάκο Πανουργιᾶς μὲ τοῦ Σαλώνου τοὺς ἀνθρώπους καὶ κατέβηκαν μὲ τὸν Δυσσέα
εἰς τὴν Ἁγιὰ Ρουσαλή. Οἱ Τοῦρκοι ἦταν εἰς Βελίτζα κι᾿ ὁλόγυρα ῾σ αὐτὰ τὰ μέρη.
