Ρεσιτάλ κλασσικής κιθάρας με τον Κωνσταντίνο Παρισιάδη στο πέτρινο θεατράκι της Αγίας Παρασκευής.

 Ένα άλλο «πέταγμα» μέσα από τη μουσική, μια διαφορετική εμπειρία ψυχαγωγίας με τον κιθαρίστα Κωνσταντίνο Παρισιάδη στο πέτρινο θεατράκι της Αγίας Παρασκευής την Παρασκευή 19/07/2013.
  Μπορεί  όμως η καλή μουσική να παίξει κάποιον ρόλο και πόσον ουσιώδης και σημαντικός είναι άραγε αυτός σε μια τόσο δύσκολη για την Ελλάδα οικονομική, κοινωνική και πολιτική ακόμα συγκυρία;
  Η καλή μουσική δεν είναι αναγκαία μόνο για τις "καλές" εποχές, χρειάζεται και για τις " κακές", ιδίως για τις δύσκολες. Αυτός είναι και ο προορισμός της μουσικής μα και των υπολοίπων τεχνών, να στηρίζουν τη νόηση και το συναίσθημα.

 Ο Κωνσταντίνος Παρισιάδης γεννήθηκε το 1982 στην Αθήνα. Ξεκίνησε να σπουδάζει μουσική στην  ηλικία  των  6 στο  Πρότυπο Κεντρο Αρμονίου του  ωδείου ‘Φίλιππος  Νάκας’. Το  1996 ξεκινάει τις σπουδές του  στην  Κλασσική Κιθάρα στην  Εράτειο Μουσική σχολή  από  όπου  και παίρνει το  δίπλωμά του  το  2007    με καθηγητή τον  Μιχάλη Κονταξάκη και  βαθμό ‘Αριστα παμψηφεί’. Τον  Οκτώβριο του 2008  γίνεται δεκτός από  το  Concervatoire  de Strasbourg  απ’ όπου  και  αποφοιτήσε το καλοκαίρι του  2010, έχοντας εκπονήσει τον  μεταδιπλωματικό κύκλο σπουδών ‘cycle  de  specialisation’  με  επιβλέποντες καθηγητές  τους  Susana  Prieto και  Αλέξη Μουζουράκη, εστιάζοντας σε  συνθέσεις για  κιθάρα του  20 συνδύαζαν  την παραδοσιακή  μουσική λαών   της  Ανατολής με  την  δυτικο-ευρωπαική σκέψη. Παράλληλα, συμμετείχε  σε πολυάριθμα  σεμινάρια και  Masterclasses των  Nikita Koshkin, Carlo Domeniconi, Pavel Steidl,  Hubbert  Kappel,  Ricardo  Gallen,  Marco  Socias,  Carlo  Marchione, K. Κοτσιώλη και άλλων.Είναι κάτοχος πτυχίου Αρμονίας με καθηγητή τον  Παντελή Τσικριτέα ενώ  από  το 2011 είναι φοιτητής  του   τμήματος  Μουσικών  Σπουδών  του   Πανεπηστημίου  Αθηνών.   Ειναι επίσης πτυχιούχος  του   τμήματος   Επιστήμης  και   Τεχνολογίας   Υλικών  του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.                          

                         

Έχει συμμετάσχει σε πολυάριθμα μουσικά φεστιβάλ (Sinaia guitar festival-Ρουμανία, Gevelsberg guitar  festival-Γερμανία,  Naxos  guitar  festival,  Veroia  guitar  festival  και  αλλού).  Εχει δώσει  πολυάριθμα ρεσιτάλ σε αίθουσες της Ελλάδας και της Γαλλίας.Ο  Κωνσταντίνος Παρισιάδης  ζει  και  εργάζεται στην   Αθήνα ως  καθηγητής κιθάρας  και θεωρητικών. 

  
Κιθάρα


Ο όρος κιθάρα χρησιμοποιήθηκε στην Ελληνική Αρχαιότητα για να περιγράψει ένα έγχορδο μουσικό όργανο που ανήκε στην οικογένεια της λύρας.
Σήμερα η λέξη κιθάρα αναφέρεται στο σύγχρονο μουσικό όργανο "guitar" (ένας όρος που προέρχεται από το Αρχαιοελληνικό όρο κιθάρα). Το άρθρο αυτό αναφέρεται σε αυτή την σύγχρονη χρήση του όρου δηλαδή στο όργανο guitar. Η σύγχρονη κιθάρα είναι ένα έγχορδο νυκτό μουσικό όργανο που ανήκει στην οικογένεια του λαούτου. Στη σύγχρονη εκδοχή της, αποτελείται συνήθως από έξι χορδές, ωστόσο συναντώνται και παραλλαγές με επτά, οκτώ, δέκα, δώδεκα και δεκαοκτώ. Ο όρος κιθάρα περιγράφει εν γένει αρκετά όργανα που εμφανίζουν παραλλαγές ως προς τη μορφολογία τους ή τον τρόπο εκτέλεσής τους. Σύμφωνα με το σύστημα ταξινόμησης Hornbostel-Sachs, ανήκει στα σύνθετα χορδόφωνα. Από το δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα, αποτελεί ένα από τα πλέον δημοφιλή μουσικά όργανα, καθώς χρησιμοποιείται σε μια πληθώρα μουσικών ειδών, όπως η τζαζ, μπλουζ, ροκ, heavy metal, ποπ, λαϊκή,παραδοσιακή μουσική και ποπ ροκ , ενώ στη νεότερη ιστορία της χρησιμοποιείται σε ένα αυξανόμενο ρεπερτόριο κλασικής μουσικής.
Τα ίχνη της Ιστορίας της Κιθάρας μπορούν να ανιχνευθούν από τον 15ο αιώνα, με την πρώτη «σύγχρονου τύπου» Κιθάρα να συναντιέται στην Ισπανία. Οι πρώτες κιθάρες ήταν πολύ μικρές και αρχικά είχαν τέσσερα ζεύγη χορδών. Η ισπανική κιθάρα (ή Κλασσική κιθάρα) είναι καμπυλωτή στο σώμα και χρησιμοποιεί την κοιλότητα του σώματος για την ενίσχυση του ήχου. Αρχικά, χρησιμοποιούνταν χορδές από έντερα αγελάδας, αργότερα νεύρα διάφορων ζώων, οι οποίες αργότερα αντικαταστάθηκαν από νάιλον και ατσάλινες χορδές που χρησιμοποιούνται και σήμερα. Το 16ο αιώνα, οι κιθάρες έγιναν όργανα με πέντε ζεύγη χορδών.
Η εξάχορδη κιθάρα έκανε την εμφάνισή της στα μέσα του 18ου αιώνα και είχε έξι μονές χορδές αντί για ζεύγη χορδών, σε αντίθεση με τους προκάτοχούς της (τετράχορδα και πεντάχορδα μουσικά όργανα). Στην Ιστορία της κιθάρας δεν υπάρχει ακριβής ημερομηνιακή καταγραφή του γεγονότος εμφάνισης της κιθάρας, ωστόσο ήταν μία από τις σημαντικότερες εξελίξεις. Το 1850-1892 ο κατασκευαστής κιθάρων Manual Torres ανέπτυξε το μουσικό όργανο στη μορφή που το γνωρίζουμε σήμερα, με μεγαλύτερο και πιο ηχηρό σώμα (ηχείο). Κατά το 19ο αιώνα η κιθάρα, όπως την συναντάμε σήμερα, αναπτύχθηκε και βελτιώθηκε στο σχήμα και στα μηχανικά κλειδιά.
Επίσης, εμφανίστηκαν και άλλες ποικιλίες όπως η δωδεκάχορδη κιθάρα, η χαβανέζικη και η ακουστική.
Η Ιστορίο της κιθάρας συνεχίζει, και εμπλέκεται με την εμφάνιση της ηλεκτρικής κιθάρας, ένα είδος ηλεκτρόνικης κιθάρας που χρησιμοποίει το ηλεκτρικό ρεύμα για να παράγει ενισχύμενο ήχο, κατα τη δεκαετία του 1930. Η ιστορία αυτή αρχίζει με τον Λήο Φέντερ και τον ανταγωνιστή του, την εταιρεία Gibson. Τώρα οι κιθάρες είναι πολύ διαφορετικές απ'ότι παλιότερα.

 Είδη κιθάρας

• Κλασσική κιθάρα
• Ακουστική κιθάρα
• Ηλεκτρική κιθάρα
• Λαϊκή κιθάρα
• Κιθάρα του Flamenco
• Ηλεκτρακουστική κιθάρα
• Ηλεκτροκλασσική κιθάρα
• Δωδεκάχορδη κιθάρα
• Άταστη κιθάρα
• Μπασοκίθαρο
• Τρες
• Κουάτρο
• Πορτογαλική κιθάρα των Φάντος
• Γιουκαλίλι
• Pedal steel guitar
• Ρωσική Κιθάρα

Από τη Βικιπαίδεια