Τα γεφύρια αυτά δεν είναι τουριστικά αξιοθέατα, αλλά εθνικά μνημεία, που πρέπει να τα διατηρήσουμε και να τα θαυμάζουμε.
Τα παλιά γεφύρια, που στέργιωσαν με κόπο, κειμήλια ιερά της πατρώας γης,
μνημεία τέχνης, καμωμένα από πέτρα και όνειρο, υψώνονται περήφανα
πάνω από χαράδρες και ποτάμια, ενώνουν και φιλιώνουν τους ανθρώπους...
Τόξα, που φιλιώνουν και παντρεύουν και τις πιο άγριες όχθες μ᾽ ένα δέσιμο σφραγισμένο με την αρμονία και τη χάρη, γιατί είναι καρπός ομιλίας της Ανάγκης με τον Άνθρωπο.. Τα
επιβλητικά μονότοξα και πολύτοξα πέτρινα γεφύρια έργα μεγάλα και
δύσκολα για την εποχή τους, ακόμα και σήμερα προκαλούν τον θαυμασμό και
την περιέργειά μας.
