Ένα φεγγάρι -ποίημα Σκουρολιάκου Μαρία

                                            Ένα φεγγάρι -ποίημα

      Μες΄τις   εσχατιές   του  πλανήτη  ,  είναι κάτι στιγμές  που η  ομορφιά  ανεβαίνει στα  μέτρα του  ανθρώπου. Φως αδαπάνητο , κρατημένο στο λευκό των αγαλμάτων , σε πτυχές  Παριανού μαρμάρου , σε σκύφους κι αμφορείς , σε κύλικες  και σε κτερίσματα  της αναλλοίωτης    αγάπης . Κι η καρδιά , εκκρεμές  στην  αρχέγονη   λατρεία της   ζωής , δρασκελάει τις  απώλειες  και τα  καθημερινά τραύματα .

      Πανσέληνος του Αυγούστου. Το όλον φως του φεγγαριού , το τελευταίο  του καλοκαιριού ,  με κάτι από πορφύρα ,  αυτή τη νύχτα  δωρισμένο  στα αρχαία  θέατρα , τους αρχαιολογικούς χώρους  , στα ιερά που μας κρατούν  όρθιους.

      Οι  απέρριτες  πέτρες  και τα μάρμαρα,  λούζονται στο  νερό των αιώνων , σε μνήμες  και θυσίες . Η μοναξιά των μνημείων  ζεσταίνει την ερημιά των ανθρώπων  και  η μουσική  ελευθερώνει  αίολο  δάκρυ. Το χτές  και   το  τώρα , τόσο απλά  ρωτούν  για τον  ανώφελο πόνο  του  κόσμου..

       Πανσέληνος  του  Αυγούστου  . Ταξίδια  σε μύθους  της  δικής  μας  γης  με νεράιδες  και  ξωτικά  που βγαίνουν  μόνο για μια νύχτα  και μοιράζουν  χάρες.  Ολοσέληνη   Εκάτη   αποδιώχνει  τις αμαρτωλές  ψυχές . Ο  Ενδυμίωνας αιώνια  στα μάγια  της   κοιμάται.

        Σελήνη  η αγριόμορφη , η Τρίμορφη, η Νυχία , η άλλη Άρτεμις , η αδερφή του  ήλιου.   Ακούς  εκείνες  τις  παλιές φωνές  , τις επικλήσεις   να   κατέβει  ως  τα   χέρια των  ανθρώπων ,  μήπως      και  κλέψουν   λίγη φεγγαρόσκονη   για να γιατρέψουν ότι τους πονά .    Στα  παραμύθια  ακουμπάνε  οι  ψυχές  , για να ονειρευτούν,  ν΄αντέξουνε  της μέρας  τα σκοτάδια .

        Ολόγιομο  φεγγάρι  του  Αυγούστου .  Με  φως γλυκό  που ξεκλειδώνει  τις σκιές  και  αναρριπίζει τις   αισθήσεις . Ένα  φεγγάρι - ποίημα ,  κόκκινο  , ματωμένο , έλκει τα  βλέμματα  σε  ανάταση  και λογισμούς .

       Αχ  ο πολιτισμός,  είναι το δικαίωμα της αξιοπρέπειας ,  οι  ηχηρές σιωπές  των ιερών . Ελλάδα μου , πληγή μου .  Τα  μάτια των παιδιών  ζητούν  απόκριση. Γι αυτή την ομορφιά  που τόσο άδικα  τους κλέβουν κάθε  μέρα  και που βαθιά   στο χρόνο, οι εγγυήσεις της σοφίας  χάραξαν.

     Αυτή  τη  νύχτα  , στις ολόφωτες αρχαιότητες ,  πανσέληνη η Ιστορία   απαντάει  Δελφικά :

           Ένδον σκάπτε.       Ευσέβειαν  φύλαττε.      Ύβριν  αμύνου .

                                           ΥΒΡΙΝ  ΑΜΥΝΟΥ .    

http://adithorokardias.blogspot.gr

 Σκουρολιάκου Μαρία  

 Συγγραφικό έργο:                                 
«ΑΝΤΙΔΩΡΟ ΚΑΡΔΙΑΣ» 1999
«ΔΑΚΤΥΛΙΚΑ ΑΠΟΤΥΠΩΜΑΤΑ» 2005
«ΑΚΑΘΙΣΤΟΣ ΛΟΓΟΣ» 2008  
  

 A΄ Πανελλήνιο Βραβείο Ποίησης  στον 25ο  Διαγωνισμό για το  2006. 
 Β΄ Πανελλήνιο Βραβείο Ποίησης στους Δελφικούς Ποιητικούς Αγώνες 2006