Πηλός, τροχός, καμίνι...

Πατήστε στην εικόνα.

Όλο και περισσότερες πράσινες χελώνες, ένα είδος προς εξαφάνιση, καταπίνουν σκουπίδια που έχουμε ρίξει εμείς οι άνθρωποι!!!!!!!!!!

Όλο και περισσότερες πράσινες χελώνες, ένα είδος προς εξαφάνιση, καταπίνουν σκουπίδια που έχουμε ρίξει εμείς οι άνθρωποι στην θάλασσα, ακόμη και πλαστικές σακούλες με τις οποίες μπορεί να πνιγούν, σύμφωνα με αυστραλιανή έρευνα.

Τα αποτελέσματα της έρευνας αυτής, τα οποία δημοσιεύονται στην επιστημονική επιθεώρηση Conservation Biology, δείχνουν ότι έξι από τα επτά είδη θαλάσσιας χελώνας καταπίνουν απορρίμματα που έχουν ρίξει οι άνθρωποι, ενώ και τα έξι αυτά είδη έχουν καταχωρηθεί στα ευάλωτα ή στα είδη προς εξαφάνιση.

"Για την πράσινη χελώνα, η πιθανότητα να καταπιεί απορρίμματα σχεδόν διπλασιάστηκε σε 25 χρόνια", δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Κάμαρ Σουίλερ, ο οποίος διηύθυνε την έρευνα αυτή που διεξήχθη στο Πανεπιστήμιο του Κουίνσλαντ.

"Οι πράσινες χελώνες ιδιαιτέρως καταπίνουν σκουπίδια πολύ περισσότερο απ' ό,τι στο παρελθόν", καθώς η πιθανότητα να καταναλώσουν απορρίμματα ανήλθε από 30% το 1985 σε σχεδόν 50% το 2012.

Για να καταλήξει σε αυτά τα στατιστικά στοιχεία, η ομάδα των ερευνητών στηρίχθηκε σε 37 μελέτες που δημοσιεύτηκαν μεταξύ του 1985 και του 2012 και οι οποίες παραθέτουν λεπτομερώς στοιχεία που έχουν συλλεχθεί από το 1900 όσον αφορά το περιεχόμενο του στομάχου χελωνών.

Οι πράσινες χελώνες μπορεί να ξεπεράσουν το ένα μέτρο, ενώ ορισμένες μπορεί να φτάσουν και το 1,50 μέτρο. Το προσδόκιμο ζωής τους είναι τα 80 χρόνια.

Τα υπολείμματα των πλαστικών σκουπιδιών που καταπίνουν κατά λάθος οι χελώνες και τα άλλα θαλάσσια είδη μπορούν να επιφέρουν τον θάνατό τους, είτε φράσσοντας το στομάχι τους, είτε τρυπώντας το έντερό τους. Τα σκουπίδια αυτά μπορεί επίσης να απελευθερώσουν τοξίνες μέσα στον οργανισμό του ζώου και να επηρεάσουν για παράδειγμα τον κύκλο αναπαραγωγής του, σύμφωνα με τον Κάμαρ Σουίλερ.
 Tμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Ένα φεγγάρι -ποίημα Σκουρολιάκου Μαρία

                                            Ένα φεγγάρι -ποίημα

      Μες΄τις   εσχατιές   του  πλανήτη  ,  είναι κάτι στιγμές  που η  ομορφιά  ανεβαίνει στα  μέτρα του  ανθρώπου. Φως αδαπάνητο , κρατημένο στο λευκό των αγαλμάτων , σε πτυχές  Παριανού μαρμάρου , σε σκύφους κι αμφορείς , σε κύλικες  και σε κτερίσματα  της αναλλοίωτης    αγάπης . Κι η καρδιά , εκκρεμές  στην  αρχέγονη   λατρεία της   ζωής , δρασκελάει τις  απώλειες  και τα  καθημερινά τραύματα .

      Πανσέληνος του Αυγούστου. Το όλον φως του φεγγαριού , το τελευταίο  του καλοκαιριού ,  με κάτι από πορφύρα ,  αυτή τη νύχτα  δωρισμένο  στα αρχαία  θέατρα , τους αρχαιολογικούς χώρους  , στα ιερά που μας κρατούν  όρθιους.

      Οι  απέρριτες  πέτρες  και τα μάρμαρα,  λούζονται στο  νερό των αιώνων , σε μνήμες  και θυσίες . Η μοναξιά των μνημείων  ζεσταίνει την ερημιά των ανθρώπων  και  η μουσική  ελευθερώνει  αίολο  δάκρυ. Το χτές  και   το  τώρα , τόσο απλά  ρωτούν  για τον  ανώφελο πόνο  του  κόσμου..

       Πανσέληνος  του  Αυγούστου  . Ταξίδια  σε μύθους  της  δικής  μας  γης  με νεράιδες  και  ξωτικά  που βγαίνουν  μόνο για μια νύχτα  και μοιράζουν  χάρες.  Ολοσέληνη   Εκάτη   αποδιώχνει  τις αμαρτωλές  ψυχές . Ο  Ενδυμίωνας αιώνια  στα μάγια  της   κοιμάται.

        Σελήνη  η αγριόμορφη , η Τρίμορφη, η Νυχία , η άλλη Άρτεμις , η αδερφή του  ήλιου.   Ακούς  εκείνες  τις  παλιές φωνές  , τις επικλήσεις   να   κατέβει  ως  τα   χέρια των  ανθρώπων ,  μήπως      και  κλέψουν   λίγη φεγγαρόσκονη   για να γιατρέψουν ότι τους πονά .    Στα  παραμύθια  ακουμπάνε  οι  ψυχές  , για να ονειρευτούν,  ν΄αντέξουνε  της μέρας  τα σκοτάδια .

        Ολόγιομο  φεγγάρι  του  Αυγούστου .  Με  φως γλυκό  που ξεκλειδώνει  τις σκιές  και  αναρριπίζει τις   αισθήσεις . Ένα  φεγγάρι - ποίημα ,  κόκκινο  , ματωμένο , έλκει τα  βλέμματα  σε  ανάταση  και λογισμούς .

       Αχ  ο πολιτισμός,  είναι το δικαίωμα της αξιοπρέπειας ,  οι  ηχηρές σιωπές  των ιερών . Ελλάδα μου , πληγή μου .  Τα  μάτια των παιδιών  ζητούν  απόκριση. Γι αυτή την ομορφιά  που τόσο άδικα  τους κλέβουν κάθε  μέρα  και που βαθιά   στο χρόνο, οι εγγυήσεις της σοφίας  χάραξαν.

     Αυτή  τη  νύχτα  , στις ολόφωτες αρχαιότητες ,  πανσέληνη η Ιστορία   απαντάει  Δελφικά :

           Ένδον σκάπτε.       Ευσέβειαν  φύλαττε.      Ύβριν  αμύνου .

                                           ΥΒΡΙΝ  ΑΜΥΝΟΥ .    

http://adithorokardias.blogspot.gr

 Σκουρολιάκου Μαρία  

 Συγγραφικό έργο:                                 
«ΑΝΤΙΔΩΡΟ ΚΑΡΔΙΑΣ» 1999
«ΔΑΚΤΥΛΙΚΑ ΑΠΟΤΥΠΩΜΑΤΑ» 2005
«ΑΚΑΘΙΣΤΟΣ ΛΟΓΟΣ» 2008  
  

 A΄ Πανελλήνιο Βραβείο Ποίησης  στον 25ο  Διαγωνισμό για το  2006. 
 Β΄ Πανελλήνιο Βραβείο Ποίησης στους Δελφικούς Ποιητικούς Αγώνες 2006

Εκδήλωση με τον Π.Μπαρμπερίου

 

Ο πετυχημένος συνδυασμός, πανσέληνου, Π. Μπαρμπερίου και Πρωτοβουλίας Πολιτών Αμφίκλειας, έφερε την υπερπληρότητα του  πέτρινου ανοικτού θεάτρου της Αμφίκλειας κατά την συναυλιακή μουσική εκδήλωση της 21ης.08.2013, η οποία πραγματοποιήθηκε με αφορμή το ολόγιομο Αυγουστιάτικο φεγγάρι. Η παρουσία θεατών και από την ευρύτερη περιοχή, ήταν προφανής.

Ο συμπατριώτης μας πολύπλευρος και γνώστης λαϊκός καλλιτέχνης Παναγιώτης Μπαρμπερίου παρέα με τους άξιους συνεργάτες του και κάτω από το φως μιας γεμάτης σελήνης η οποία έπαιζε συνέχεια κρυφτό με τα σύννεφα, οδήγησε μουσικά τους τυχερούς ακροατές, παρά τα γνωστά εμπόδια οικονομικά και κοινωνικά αλλά και τελευταία του εγκέλαδου, σε μια ενδιαφέρουσα διαδρομή υψηλής μουσικής και αισθητικής απόλαυσης. Με την συγκεκριμένη εκδήλωση, η φετινή Πολιτισμική “τριλογία” της τοπικής Πρωτοβουλίας Πολιτών, ολοκληρώθηκε με τον καλλίτερο τρόπο.

Η ομάδα αλληλεγγύης της Πρωτοβουλίας με την δυνατή παρουσία της, συνεχίζει τη δράση και πιστοποίησε για μια ακόμα φορά την ανάγκη, του να παραμείνουμε άνθρωποι με την ουσιαστική έννοια του όρου.

Συγχαρητήρια στους συντελεστές και προτροπή για ενδυνάμωση της Πρωτοβουλίας Πολιτών Αμφίκλειας, μέσω της συμμετοχής.

Δ. Καλπύρης Αμφίκλεια

Πανσέληνος ονομάζεται η σεληνιακή φάση κατά την οποία ο δορυφόρος της Γης η Σελήνη φαίνεται

«Στο Φως του Φεγγαριού» Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η προσπάθεια να ενωθούν νοερά όσα νησιά του νοτίου Αιγαίου συμμετέχουν στη γιορτή...Και στην Αμφίκλεια "Με την πανσέληνο στο πλάι: Παναγιώτης Μπαρμπερίου"

Περισσότεροι από 100 Αρχαιολογικοί Χώροι, Μνημεία και Μουσεία στην Αττική αλλά και σε όλη την Επικράτεια, από τη Ζώνη του Έβρου ως τη Φαιστό της Κρήτης και από το Παλαιό Φρούριο της Κέρκυρας μέχρι το Ηραίο της Σάμου, θα παραμείνουν ανοιχτοί τη βραδιά της 21ης Αυγούστου 2013 για την πραγματοποίηση του θεσμού της Αυγουστιάτικης Πανσελήνου (που είναι η πιο διάσημη πανσέληνος της χρονιάς).

Το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού, με μουσικές συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις, παρατηρήσεις άστρων, ξεναγήσεις και άλλες εκδηλώσεις ή και απλές επισκέψεις στους Αρχαιολογικούς χώρους, τα Μνημεία και τα Μουσεία, προσφέρει, με ελεύθερη είσοδο στον κόσμο, μια βραδιά χαράς και αισιοδοξίας

      «Στο Φως του Φεγγαριού».

Στο Κάστρο και το Αρχαιολογικό Μουσείο Λαμίας η περιήγηση κάτω από το Αυγουστάτικο φεγγάρι θα πραγματοποιηθεί με τη συνοδεία φλάουτου και κιθάρας από τους λαμιώτες μουσικούς Ειρήνη Ντελέζου και Γιάννη Συγγούνη, στο Μουσείο Αταλάντης θα εμφανιστεί η Μουσική Ομάδα των Χρωμάτων, στο Βυζαντινό Μουσείο Φθιώτιδας στην Υπάτη καλλιτέχνες της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και στο Κάστρο Δομοκού ο Πέτρος Δουρδουμπάκη και η Αρετή Κατιμέ. Η είσοδος σε όλες της εκδηλώσεις θα είναι ελεύθερη.

       Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η προσπάθεια να ενωθούν νοερά όσα νησιά του νότιου Αιγαίου συμμετέχουν στη γιορτή (Άνδρος, Πάρος, Αντίπαρος, Μήλος, Αμοργός, Σίφνος, Ίος, Κέα, Κίμωλος, Σαντορίνη, Σύρος, Ικαρία, Σάμος), καθώς στις 22:00 ή/και στις 23:00 θα ακουστεί το ποίημα του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα «Θρήνος για τον Ιγνάθιο Σάντσιεθ Μεχίας» σε απαγγελία των Άντι Γκαρσία (1996, από την ταινία του, «Marcos Zurinaga Muerte en Granada»), Μάνου Κατράκη (1971, ελληνική απόδοση από τον Νίκο Γκάτσο, από το έργο του Σταύρου Ξαρχάκου «Θρήνος για τον Ιγνάθιο Σάντσιεθ Μεχίας»), Νότη Περγιάλη (δεκαετία του 1950, απόδοση στα ελληνικά από τον Στάθη Σπηλιωτόπουλο).  

Η Ιερά Μονή Δαδίου (Παναγία Γαυριώτισσα)

Στη βορειοανατολική πλαγιά του Παρνασσού απλώνεται η Οφιτεία και Αμφίκαια του Ηροδότου, η Αμφίκλεια του Παυσανία, ονομασία που σημαίνει σπουδαία δοξασμένη πόλη.   Πήρε την ονομασία Δαδί ή Δαδίον από τους χρόνους της Φραγκοκρατίας στην Ελλάδα (1204-1414) και κατόπιν, ενώ Αμφίκλεια καλείται ξανά μετά το 1915.

Το Μοναστήρι της Παναγίας της Γαυριώτισσας βρίσκεται έξω από την πόλη της Αμφίκλειας, σε υψόμετρο 800 μ. χωμένο σε πυκνό δάσος από πεύκα, κέδρα, βελανιδιές και γαύρους. Το Μοναστήρι ήταν ανδρικό στο παρελθόν, όμως από το 1954 μετατράπηκε σε γυναικείο και δόθηκε νέα πνοή πνευματική, φιλανθρωπική, δημιουργική. Πρώτη Ηγουμένη υπήρξε η Μοναχή Παρθενία Τσαγκρώνη. Μετά την κοίμησή της την 1^η Ιουλίου 2001, Ηγουμένη υπήρξε η Μοναχή Γαλήνη Παλαιοβράχα, που μαζί με τις λοιπές Μοναχές συνεχίζουν το ίδιο έργο: να διατηρούν αυτό το χώρο πραγματικό τόπο τιμής και δόξας της Υπεραγίας Θεοτόκου και καταφύγιο των πιστών για τη σωτηρία τους.  

Στη μεγάλη αυλή υψώνεται το Καθολικό. Γύρω από τον Ιερό Ναό βρίσκονται σε δύο επίπεδα οι κοινόχρηστοι χώροι, η τραπεζαρία των Μοναχών και των ξένων, το παρεκκλήσι της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, που κάηκε το 1956 και ανακαινίστηκε ένα χρόνο αργότερα, ο ξενώνας και το Δεσποτικό. Το όλο αυτό συγκρότημα έχει την κλασική μορφή των Μοναστηριών με κέντρο το Καθολικό και γύρω τα διάφορα κτίσματα, όπως οι πύργοι των μεσαιωνικών χρόνων.

Το Μοναστήρι είναι ένα οχυρό με δύο πύλες, ανατολικά και δυτικά, από τις οποίες ο πορτάρης, άλλοτε, επέτρεπε την είσοδο σε όποιον έκρουε το μάνταλο, κατά το γνωστό ήχο: «τον Αδάμ, τον Αδάμ, τον Αδάμ, τον Αδάμ, τον Αδάμ, τον Αδάμ». Στην ίδια τοποθεσία βρισκόταν το πιο παλαιό Μοναστήρι, που είχε την αρχή του στους βυζαντινούς χρόνους. Τα υπάρχοντα όμως κτήρια είναι του 18^ου αιώνα, όπως μαρτυρά και η εντοιχισμένη επιγραφή στο υπέρθυρο της προηγούμενης εισόδου της Μονής, δίπλα στη σημερινή: «Ανηγέρθη το παρόν κτίσμα επί έτους 1755, 22 Σεπτεμβρίου».

Στα κτίσματα παρατηρούνται εντοιχισμένα, ενσωματωμένα και αποδεκτά κάποια απομεινάρια της αρχαιότητας, όπως ένα μεγάλο μαρμάρινο ανθέμιο κάτω από το Δεσποτικό, ένα μικρότερο ανθέμιο πλάι στα τελευταία σκαλοπάτια της σκάλας που οδηγεί στην αυλή ή μια επιγραφή εντοιχισμένη στον τοίχο του Πρόναου εξωτερικά.

Ο Ιερός Ναός του Μοναστηριού είναι αφιερωμένος στην Παναγία Γαυριώτισσα και εορτάζει την 8 Σεπτεμβρίου, ημέρα εορτασμού του Γενεσίου της Θεοτόκου. Την ημέρα αυτή στο παρελθόν γινόταν μεγάλο πανηγύρι στο Μοναστήρι  και στο Δαδί, που διαρκούσε 5-6 ημέρες. Με το Νέο Ημερολόγιο (1924) αυτό το πανηγύρι μεταφέρθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου και έκτοτε γίνεται στην Αμφίκλεια, ενώ το μεγάλο πανηγύρι στο Μοναστήρι γίνεται στις 6 Αυγούστου, ημέρα εορτασμού του παρεκκλησίου του.    

Στο Μοναστήρι μπορεί κάποιος να μείνει έως δύο ημερόνυχτα, όπως ορίζει ο παλαιός Κανονισμός του. Η Ηγουμένη με τις Μοναχές φροντίζουν το χώρο, δροσίζοντας τα φυτά και τις ψυχές των επισκεπτών. 

Το Καθολικό είναι  ένας μεταβυζαντινός Ναός των μέσων του 18^ου αιώνος, τρίκλιτος, με ψηλό τετραγωνικό τρούλο. Διακρίνονται καθαρά ο Νάρθηκας, ο κυρίως Ναός και το Ιερό. Σε όλη την εσωτερική του επιφάνεια απλώνονται θαυμάσεις αγιογραφίες (τοιχογραφίες) με παραστάσεις σκηνών και προσώπων από την Αγία Γραφή και την Παράδοση.

Η κύρια θύρα της εισόδου στο Καθολικό φέρει μια επιγραφή στο υπέρθυρο, η οποία δηλώνει το έτος κατασκευής της, ενώ ψηλότερα στην κόγχη, η αγιογραφία της Γερόντισσας Γαλήνης εικονίζει  τη Γέννηση της Θεοτόκου. Μέσα στο Νάρθηκα προσέχουμε την πολύ στενή θύρα, από την οποία εισερχόμαστε στον κυρίως Ναό. Αυτή φέρει ένα κυκλικό υπέρθυρο και μια επιγραφή εκεί επιτρέπει ή απαγορεύει την είσοδο κατά τη συνείδηση του καθενός: «Ει μεν φίλος πέφυκας, είσελθε χαίρων, ει δε εχθρός και βάσκανος και γέμων όλος δόλου πόρρω – πόρρω άπιθι της γαίας ταύτης. Ιδού δη τι καλόν ή τι τερπνόν αλλ’ ή το κατοικείν αδελφούς επί το αυτό εις μικρόν».

Πάνω από την επιγραφή απεικονίζεται σε όλη την πλευρά του Νάρθηκα η εικόνα της Μελλούσης Κρίσεως ή της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου. Η τοιχογραφία αυτή είναι δημιουργημένη κατά τα αρχαία πρότυπα και χαρακτηρίζεται από την απλοϊκή φαντασία του δημιουργού. Ο Χριστός βρίσκεται εν νεφέλαις, συνοδευόμενος από τους αγίους αγγέλους και περιστοιχισμένος από τους μαθητές Του. Δεξιά εμφανίζεται ο Παράδεισος, αριστερά η Κόλαση με το πυρ το εξώτερον και μπροστά Του οι άνθρωποι, δίκαιοι και αμαρτωλοί, προς τους οποίους ο Κύριος λέει: «Δεύτε οι ευλογημένοι του πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην υμίν βασιλείαν… Πορεύεσθε απ’ εμού οι κατηραμένοι εις το πυρ το αιώνιον…». Και εξέρχεται από τα πόδια Του ο πύρινος ποταμός, γεμάτος από αμαρτωλούς, έως το αριστερό ημιθόλιο του Νάρθηκα, ως προς το Χριστό, όπου φαίνονται να είναι βυθισμένοι μέσα στα κατράμια ο αντίχριστος, ο ..., ο βελζεβούλ, ο ούριος, ο βορέας, κλπ.    

Πιο κάτω και ακριβώς πάνω από την πύλη του Νάρθηκα, «η ετοιμασία του θανάτου» με το θρόνο, τον Αδάμ και την Εύα και με τον Προφήτη Δανιήλ, που προφήτευσε 450 χρόνια προ Χριστού την εικόνα αυτή.   

Δεξιά από την πύλη του Πρόναου βρίσκονται τοιχογραφίες, όπου είναι αγιογραφημένος ο Χριστός και δίπλα του ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, που όμως έχουν αλλοιωθεί από χαρακιές και βεβηλώσεις των Τούρκων. Αριστερά της πύλης υπάρχει η Παναγία η Δέσποινα και δίπλα εικονίζονται ολόσωμοι Άγιοι (Όσιοι, Μάρτυρες) να ακολουθούν τον Απόστολο Πέτρο, ο οποίος κρατά το κλειδί της πόρτας του Παραδείσου.

Μέσα στον κυρίως Ναό οι αγιογραφίες είναι αυστηρού βυζαντινού ρυθμού, καταμαυρισμένες εξαιτίας του χρόνου. Πολλές έχουν ξεβάψει και άλλες έχουν καταστραφεί από την υγρασία ή έχουν σκεπαστεί με νεότερες, πάνω από το αρχικό σχέδιο και μοτίβο. Μια επιγραφή χωρίς χρονολογία, εσωτερικά της πύλης του Νάρθηκα, μας πληροφορεί: «Ιστορήθη ο παρών θείος και ιερώτατος ναός της θείας και ιεράς Μονής της Υπεραγίας Θεοτόκου διά συνδρομής και δαπάναις του Πανοσιωτάτου Αγίου Καθηγουμένου κυρίου Γιναδίου εππι αρχιερατείας του θεοφιλεστάτου κυρίου Θεοκλήτου, ιερατευόντων δε Παρθενίου, Ραφαήλ, Γαλατίου, Νεκταρίου, Ανθίμου των ιερέων».

Χάρη στην επιγραφή αυτή και χάρη σε εκείνη που είναι γραμμένη κάτω από την εικόνα της Παναγίας του τέμπλου στον Άγιο Ιωάννη Περδικόβρυσης, εξάγεται το συμπέρασμα ότι ο χρόνος ανακαίνισης του Ναού είναι το 1756, όταν κτίστηκε και ο περίβολος του Μοναστηριού.

Στο τέμπλο και πάνω στη φορητή εικόνα της Παναγίας άλλη επιγραφή αναφέρει: «Αύται αι θείαι και ιεραί εικόνες των τεσσάρων Δεσποτικών ανιστορήθησαν δι΄ εξόδου της ιεράς Μονής ταύτης, ηγουμενεύοντος του πανοσιωτάτου κυρίου Ιωαννικίου αωλη’ (1838). Χειρ Ιωάννου Ανδρέου Πελοποννησίου».

Τέλος, ο τρούλος του Ιερού Ναού, ο οποίος ανακατασκευάστηκε μετά το σεισμό του 1842, φέρει την εξής επιγραφή: «Ιστορήθη ο κουμπές δι’ εξόδου του Πανοσιωτάτου εν Ιερομονάχοις κυρίου Ιωαννικίου Σαμαρτζή εν μηνί Νοεμβρίω 1848». Επί του δραστήριου Ηγουμένου της Ιεράς Μονής,  Ιωαννίκιου, ο Ναός ανακαινίστηκε και ευπρεπίστηκε.

Το Μοναστήρι έπαθε πολλές καταστροφές με το πέρασμα του χρόνου.  Ιδίως κατά την Ελληνική Επανάσταση του 1821 υπέστη πολλές ζημιές, όπως εξάλλου κι όλα σχεδόν τα ελληνικά Μοναστήρια. Κατόπιν έγιναν οι νεότερες αγιογραφίες του, όταν ανακαινίστηκαν και ευπρεπίστηκαν και ο Ναός, αλλά και το Μοναστήρι στο σύνολό του.  

Για την παλαιότητά του μιλάει ο πατριαρχικό σιγίλιο του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Γρηγορίου του Ε΄, γραμμένο περίπου το 1798.  Αναφέρει ότι το Μοναστήρι είχε αποτεφρωθεί  από πυρκαγιά πολύ πριν το 1798 και ότι ήταν ανεξάρτητο από τον τοπικό Επίσκοπο. Ήταν Σταυροπηγιακό, εφοδιασμένο με πολλά προνόμια από κάποιον Πατριάρχη, του οποίου δυστυχώς το όνομα είναι ξεθωριασμένο στο σιγίλιο και δεν μπορεί να αναγνωσθεί, οπότε και θα μαθαίναμε ο έτος ιδρύσεως του Μοναστηριού. Φυσικά τα προνόμια σήμερα δεν ισχύουν και το Μοναστήρι υπάγεται στη διοικητική δικαιοδοσία του Μητροπολίτου Φθιώτιδος.

Το σιγίλιο διαφυλάχθηκε με μεγάλη φροντίδα, μαζί με τους άλλους θησαυρούς του, όσοι είχαν την τύχη και την ευλογία να μονάσουν στον ιερό χώρο του Μοναστηριού για κάποιο διάστημα της ζωής τους. Πρόκειται για γράμμα πατριαρχικό του Εθνομάρτυρα Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Αγίου Γρηγορίου του Ε΄ για την Ιερά Μονή Δαδίου Παναγία Γαυριώτισσα. Είναι γραμμένο σε μεμβράνη και φέρει την υπογραφή «Γρηγόριος ελέω Θεού αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ρώμης και Οικουμενικός Πατριάρχης».  Φέρει και τις υπογραφές των τότε Συνοδικών Μητροπολιτών. Από κάτω είναι κρεμασμένη με ταινίες ή μολυβένια πατριαρχική βούλα του Γρηγορίου Ε΄. Αυτή στη μια όψη της έχει αποτυπωμένη τη σφραγίδα του Πατριάρχη και στην άλλη την εικόνα της Παναγίας, που κρατάει στην αγκαλιά της τον Ιησού (Παναγία Οδηγήτρια).  

Στην Ιερά Μονή φυλάσσονται και άλλα κειμήλια, καθώς και ιερά λείψανα Αγίων. Μεταξύ αυτών διασώζονται:

Α. Ιερό αντιμήνσιο, το οποίο φέρει σλαβική επιγραφή.

Β. Ασημένια λειψανοθήκη, η οποία περιέχει μέρος από τα οστά των Αγίων Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού, του Αγίου Χαραλάμπους, του Αγίου Τρύφωνος, της Αγίας Μαρίνας, της Αγίας Παρασκευής, της Αγίας Θέκλας και του Αγίου Γεωργίου του εν Λύδδα (Τροπαιοφόρου). Όλων αυτών των Αγίων, εκτός από την Αγία Θέκλα, υπάρχουν στην περιοχή του Δαδίου Εξωκκλήσια. 

Γ. Λειψανοθήκη ασημένια στρογγυλή, η οποία περιέχει  μέρος των οστών των Αγίων Τρύφωνος, Γεωργίου, Στυλιανού, Ιωάννου του Ελεήμονος, των Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού, του Αγίου Προκοπίου και της Αγίας Μαρίνας. Στη μέση έχει μεγάλο οστό του Αγίου Χαραλάμπους.

Δ. Τριώδιο παλιό.

Ε. Μηναίο του Νοεμβρίου 1820, εκδόσεως Βενετίας.

Στ. Η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Γαυριώτισσας. Πρόκειται για τον τύπο της Οδηγήτριας. Είναι μια φορητή, χρυσοποίκιλτη εικόνα επί ξύλου, αποθησαυρισμένη μέσα  στο Καθολικό της Ιεράς Μονής. Η εικόνα βρέθηκε με θαυμαστό τρόπο έξω από το Μοναστήρι, ανατολικά, κάτω από πελώρια δένδρα, τους γαύρους. Ντόπια παράδοση συνδέει την εικόνα με το Μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου, που υπήρχε άλλοτε στο λεγόμενο Καλογερόπορο, κοντά στη γέφυρα της Βρυλιάς. Αναφέρεται ότι έφυγε από εκεί ύστερα από την καταστροφή του Μοναστηριού και ζήτησε στα φαράγγια του Παρνασσού νέο ενδιαίτημα. Τελικά πήγε και φώλιασε κάτω από τους γαύρους, στα ριζά ενός βράχου και από το μέρος αυτό άρχισε να αναβλύζει νερό σαν αγίασμα. Στο σημείο αυτό σήμερα υπάρχει προσκυνητάρι. 

Πηγή υλικού

Χρήστου Μιχ. Ενισλείδη, Γεώργιου Ευστ. Παπαλιάκου «Το Μοναστήρι του Δαδίου (Παναγία η Γαυριώτισσα)», Εκδοτικός Οργανισμός Π. Κυριακίδη

Επιλογή υλικού 

Αικατερίνη Διαμαντοπούλου

Υπεύθυνη υλικού των Ιστοχώρων του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων

Ιερά Μονή Παναγίας Δαδιού Αμφίκλειας

Σέ υψόμετρο 800 μ. καί πάνω από τήν Αμφίκλεια βρίσκεται από τό 1755 τό Μοναστήρι της Παναγίας της Γαυριώτισσας (από τό δένδρο γαύρος πιθανώς). Τό καθολικό είναι ναός ελλαδικού τύπου, επισκευασμένος, τρίκλιτος μέ ψηλό τετραγωνικό τρούλλο. Έχει θαυμάσιες τοιχογραφίες όχι όμως καλά

Τα 300 ονόματα της Παναγίας

                Παναγία Γαυριώτισσα - Αμφίκλεια
                                     

Η πίστη, η αγάπη, η γόνιμη σκέψη και η εφευρετικότητα όχι μόνο των καλλιτεχνών και των λογίων, αλλά και του απλού πιστού λαού προς την Παναγία φαίνεται και από τις επωνυμίες που της έχουν δώσει, που ξεπερνούν τις τριακόσιες και που μπορούν να χωριστούν σε οκτώ κατηγορίες.

1. Από την παράσταση της Παναγίας στην εικόνα.
Τέτοια ονόματα είναι της Βρεφοκρατούσας, της Γλυκοφιλούσας, της Γαλακτοτροφούσας, της Πλατυτέρας των Ουρανών, της Οδηγήτριας, της Εσφιγμένης και άλλα. Είναι ακόμη το επίθετο "Δεξιοκρατούσα", ή "Δεξιά", όταν κρατάει τον Χριστό στο δεξί της χέρι και όχι προς το μέρος της καρδιάς της. Ακόμη "Μεγαλομμάτα", όταν ο εικονογράφος έχει ιστορήσει την Παναγία με μεγάλα μάτια. Υπάρχουν και ονόματα που συνδυάζονται με μιαν ιερή ιστορία. Λ.χ. Το όνομα της Εικόνας "Αξιον Εστί", που είναι θησαυρισμένη στο Ναό του Πρωτάτου, στις Καρυές του Αγίου Όρους και πήρε το όνομα από το θαύμα που επιτελέσθηκε από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ. Κατά την Παράδοση ο Αρχάγγελος έψαλε τον γνωστό ύμνο "Αξιον εστίν.." σε πλάκα και έγινε άφαντος. Επίσης το επίθετο "Τριχερούσα" το πήρε η εικόνα από το ότι υπάρχει σ' αυτήν ένα τρίτο χέρι, που συμβολίζει το θαύμα που συνέβη στον υμνητή και δογματίσαντα για την Παναγία Άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό. Το δεξί χέρι του το έκοψαν Μουσουλμάνοι και θαυματουργικά αποκαταστάθηκε. Η Παναγία η "Εσφαγμένη" ονομάστηκε έτσι γιατί κατά την Παράδοση μοναχός θύμωσε μαζί της και με μαχαίρι κτύπησε την εικόνα της Παναγίας στο πρόσωπο. Τότε από την εικόνα άρχισε να τρέχει αίμα, ενώ ο μοναχός τυφλώθηκε. Ο μοναχός ζήτησε συγγνώμη και συγχωρήθηκε. Υπάρχει ακόμη η Παναγία η " Πυροβοληθείσα", στη Μονή Βατοπεδίου, αφού την εικόνα της την χτύπησαν με όπλο Τούρκοι. "Σφαγμένη" είναι και η εικόνα της Παναγίας της Πορταϊτισσας, της Μονής Ιβήρων, που ονομάστηκε έτσι με το θαύμα που έκανε η Παναγία, να φανερώσει τη θέληση της να παραμείνει στην είσοδο της Μονής ως θυρωρός, για να την προστατεύει...
2. Από τον τόπο της.
Έτσι υπάρχει η Παναγία η Αθηνιώτισσα, η Βουρλιώτισσα, η Κυκκώτισσα, η Καστριώτισσα, η Κάμπου, η Πυργιανή, η Εγκλειστριανή (από τη Μονή του Οσίου Νεοφύτου του Εγκλείστου στην Κύπρο), η Σπηλιανή, η Μεγαλοσπηλαιώτισσα ( του Μεγάλου Σπηλαίου Καλαβρύτων), η Τουρλιανή, η Θαλασσινή, η Καλαμού, η Καμινιώτισσα, η Βλαχερνίτισσα, η Ολυμπιώτισσα, η Σουμελιώτισσα, η Πλατανιώτισσα, η Καταπολιανή, η Χοζοβιώτισσα ( στην Αμοργό από τη Μονή Χοζεβά των Αγίων Τόπων), η Νεαμονήτισσα της Χίου, η Παμμακάριστος ( από τη Μονή της Κωνσταντινούπολης), η Αγία Σιών, η Μακεδονίτισσα στη Λευκωσία, η Έλωνη, η Τροοδίτισσα, η Κυκκώτισσα, η Μαλεβή ( από το όρος Πάρνων, που λέγεται και Μαλεβός), των Χαλκέων (χαλκουργών) στη Θεσσαλονίκη, η Αμπελακιώτισσα στη Θεσσαλία.
3. Από την τεχνοτροπία του Ναού της.
Τέτοια επίθετα είναι η Θολοσκέπαστη, η Μολυβδοσκέπαστη, η Πελεκητή, η Κρεμαστή, η Μαρμαριώτισσα.
4. Από το όνομα του κτίτορα του Ναού ή της Μονής της.
Τέτοια επίθετα είναι Παναγία η Παχειά, η Γλυκειά ( από το επίθετο Γλυκύς), η Περλιγκού, η Λυκοδήμου, η Κοροβιλιά, η Καπνικαρέα.
5. Από τον μήνα που εορτάζεται η Παναγία: Σοτομπριανή, Βρεχούσα, Αυγουστιανή και Δεκαπεντούσα, Τριτιανή, Μεσοσπορίτισσα, Βροντού, Ακαθή ( από τον Ακάθιστο Ύμνο).
6. Από τα θαύματα της Παναγίας: Γοργοϋπήκοος, Ελεούσα, Ελεήστρα, Γιάτρισσα, Θεραπεία, Αιματούσα ή Γαιματούσα ( σταματά την αιμορραγία), Υγεία, Υπακοή, Ψυχοσώστρα, Παραμυθία, Παρηγορήτρα, Παυσολύπη, Φανερωμένη, Μυροβλύτισσα.
7. Εγκωμιαστικά από την έξαρση της αγάπης των πιστών. Συνήθως χρησιμοποιείται επίθετο με πρώτο συνθετικό τον χρυσό: Χρυσοκελλαριά, Χρυσοσπηλιώτισσα, Χρυσοπηγή, Χρυσογαλούσα, Χρυσοποδαρίτισσα, Χρυσοχεριά... Υπάρχουν όμως και άλλα, όπως Αγγελόκτιστη, Αερινή, Αναφωνήτρα, Επίσκεψις, Παντάνασσα, Τρανή, Χιλιαρμενίτισσα, Ανθοφορούσα, Ασπροφορούσα.
8. Αυτά που τις έδωσαν οι Υμνογράφοι της Εκκλησίας. Κυρίως προέρχονται από τον Ακάθιστο Ύμνο: Αμόλυντος, Υψηλοτέρα, Καθέδρα, Κλίμαξ, Σκέπη, Πόλη, Παράκλησις, Επίσκεψις, Καταφυγή, Κεχαριτωμένη, Χώρα του Αχώρητου, Όρος Αλατόμητον, Ρόδο το Αμάραντον, Αρουρα Βλαστάνουσα και άλλα.
Τα προσκυνήματα στον Ελληνισμό
Τα προσκυνήματα διακρίνονται στα Πανελλήνια και στα τοπικά προσκυνήματα της Παναγίας, που οι προσκυνητές προστρέχουν σε όλη τη χώρα τις ημέρες αυτές του "Πάσχα του καλοκαιριού", όπως χαρακτηρίζεται η εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Το πρώτο σε προσέλευση πιστών είναι της Μεγαλόχαρης της Τήνου, με περίπου 1.000.000 προσκυνητές ετησίως, της Σουμελά, στο Βέρμιο, με 500.000 προσκυνητές ετησίως και της Εκαντοταπυλιανής Πάρου, με 300.000 περίπου πιστούς.

Ή κατά αλφαβητική σειρά
 Θεοτοκονύμια στην Ορθόδοξη παράδοση αποκαλούμε, τα τιμητικά προσωνύμια που αποδίδει η εκκλησιαστική και λαογραφική παράδοση στην Υπεραγία Θεοτόκο. Στην σελίδα αυτή, μπορείτε να διαβάσετε τα θεοτοκονύμια της Παναγίας μας, σε ποιες περιοχές βρίσκονται και πότε εορτάζουν.

Α

Β

Γ

Δ

Ε

Ζ

Η

Θ

Ι

Κ

Λ

Μ

Ν

Ξ

Ο

Π

Ρ

Σ

Τ

Υ

Φ

Χ

Ψ

Ω

Α
1.	Παναγία Αγία Σιών (Αγιάσος)	Λέσβος	15 Αυγούστου
2.	Παναγία Αγία Υπακοή	Πάρος	2 Φεβρουαρίου
3.	Παναγία Ακαθή	Σχοινούσα	Κινητή εορτή
4.	Παναγία Αλεξανδρινή	Βέροια	15 Αυγούστου
5.	Παναγία Αλεξιώτισσα	Πάτρα	26 Δεκεμβρίου
6.	Παναγία Αληθινή	Σύμη	15 Αυγούστου
7.	Παναγία Αμόλυντος		-
8.	Παναγία Αμπελακιώτισσα	Ναύπακτος	15 Αυγούστου
9.	Παναγία Αμπουδιώτισσα	Εύβοια	-
10.	Παναγία Ανέμη	Σαμοθράκη	15 Αυγούστου
11.	Παναγία Αξιον Εστί	Άγιο Όρος	11 Ιουνίου
12.	Παναγιά Απεκοής	Κάλυμνος	2 Φεβρουαρίου
13.	Παναγία Αποκουής	Σύμη	23 Αυγούστου
14.	Παναγία Απόλου	Πάτμος	15 Αυγούστου
15.	Παναγία Αρακιώτισσα	Κύπρος	8 Σεπτεμβρίου
16.	Παναγία Αρβανίτισσα	Χίος	Κινητή εορτή
17.	Παναγία Αργοκοιλιώτισσα	Νάξος	Κινητή εορτή
18.	Παναγιά Αρεοβίνδου	Κωνσταντινούπολη	10 Φεβρουαρίου
19.	Παναγία Αρματίου	Κωνσταντινούπολη	17 Αυγούστου
20.	Παναγία Αρχαγγελιώτισσα	Ξάνθη	21 Νοεμβρίου
21.	Παναγία Ασίνου	Κύπρος	Κινητή εορτή
22.	Παναγία Αχειροποιήτος	Κωνσταντινούπολη	Άγνωστη ημερομηνία
Β
23.	Παναγία Βαρνάκοβα	Φωκίδα	15 Αυγούστου
24.	Παναγία Βάτου	Όρος Σινά	25 Μαρτίου
25.	Παναγία Βεφά	Κωνσταντινούπολη	15 Αυγούστου
26.	Παναγία Βηθλεεμίτισσα	Βηθλεέμ	26 Δεκεμβρίου
27.	Παναγία Βλασσαρούς	Αθήνα	21 Νοεμβρίου
28.	Παναγία Βλυχάδια	Κάλυμνος	15 Αυγούστου
29.	Παναγία Βοήθεια	Χίος	Κινητή εορτή
		Πάτρα	Κινητή εορτή
30.	Παναγία Βουνού	Αλόννησος	15 Αυγούστου
31.	Παναγία Βουρλιώτισσα	Νέα Φιλαδέλφεια	Ειδικός εορτασμός
32.	Παναγία Βουρνιώτισσα	Τήνος	8 Σεπτεμβρίου
33.	Παναγία Βροντιανή	Σάμος	8 Σεπτεμβρίου
34.	Παναγία Βρυσιανή	Κάρπαθος	8 Σεπτεμβρίου

15 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ - Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

Δεκαπενταύγουστος. Σε κάθε γωνιά της Ελλάδας και μια εκκλησία αφιερωμένη στη χάρη της Δέσποινας. Στο Αρχιπέλαγος, κάθε νησί και μια Παναγιά, προστάτιδα των ναυτικών και ενσάρκωση της Μητέρας των μητέρων. Στις «Παναγίες» του Αιγαίου αναβιώνει κάθε χρόνο το «Πάσχα του καλοκαιριού», ένα «χαρμόσυνο πένθος» και ένα προσκύνημα που μαγνητίζει τα πλήθη. Η Μεγαλόχαρη της Τήνου με τα χιλιάδες τάματα, πιο πέρα η μεγαλοπρεπής Εκατονταπυλιανή της Πάρου, το κάτασπρο ξωκλήσι της Παναγιάς της Επανωχωριανής στην Αμοργό, η Παναγία η Σπηλιανή σε ένα μοναδικό σπήλαιο μέσα στο κάστρο των Ιπποτών της Νισύρου και τόσες άλλες, καθεμία με το δικό της χρώμα.

Παμπάλαιες, νεωτεριστικές, μεγαλοπρεπείς, λιτές, «θαυματουργές», στη θάλασσα ή ψηλά στο βουνό, ερημικές ή πολυπάτητες, οι εκκλησίες της Παναγίας γιορτάζουν ανάλογα με τα τοπικά έθιμα και τα παραδοσιακά προϊόντα του κάθε νησιού. Και με μια αίσθηση από την ελληνική αρχαιότητα να πλανάται στην ατμόσφαιρα, από τα θρησκευτικά πανηγύρια δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι μουσικές και οι γεύσεις, σαν μια γνώριμη από το παρελθόν θυσία στο Θείο.

Είναι η Παναγιά η Μεγαλόχαρη, η βρεφοκρατούσα, η ελεούσα η Θαλασσινή, η Εκατονταπυλιανή, η Γιάτρισσα, η Μυρτιδιώτισσα, του Σουμελά... μα πάνω απ' όλα είναι η Παναγιά η Μάνα. Από τη μια άκρη της Ελλάδας στην άλλη, σε βουνά, πόλεις, χωριά και νησιά, κάποια Παναγιά παρηγορεί, εμψυχώνει και γαληνεύει όποιον της γυρεύει βοήθεια.

Και τούτη τη Μάνα, τη μια και μοναδική, γιορτάζει ο χριστιανικός κόσμος, με τη μεγαλύτερη κατάνυξη και λαμπρότητα. Το Δεκαπενταύγουστο, χιλιάδες πιστών, με την ψυχή γεμάτη ελπίδα και κατάνυξη, προστρέχουν στα αμέτρητα προσκυνήματα, όπου λιτανεύονται οι θαυματουργές εικόνες της Μεγαλόχαρης για να αποθέσουν τη δική τους ικεσία στη χάρη Της.

Σε κάθε δύσκολη στιγμή της ζωής μας η Παναγιά είναι η "πηγή" της ελπίδας μας και της εκπλήρωσης των προσδοκιών μας.

H εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου είναι ημέρα χαρμολύπης για τον χριστιανισμό. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι έχει περάσει στη λαογραφία μας ως θρησκευτικό πανηγύρι και όχι ως πένθος, γιατί αναφερόμαστε όχι απλά στον θάνατο, αλλά στην κοίμηση και στην μετάσταση της Παναγίας.

Ἀπολυτίκιον Ἦχος α’.

Ἐν τῇ Γεννήσει τὴν παρθενίαν ἐφύλαξας, ἐν τῇ Κοιμήσει τὸν κόσμον οὐ κατέλιπες Θεοτόκε· μετέστης πρὸς τὴν ζωήν, μήτηρ ὑπάρχουσα τῆς ζωῆς, καὶ ταῖς πρεσβείαις ταῖς σαῖς λυτρουμένη, ἐκ θανάτου τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

 Κοντάκιον Ἦχος πλ. β’.

Αὐτόμελον.
Τὴν ἐν πρεσβείαις ἀκοίμητον Θεοτόκον, καὶ προστασίαις ἀμετάθετον ἐλπίδα, τάφος καὶ νέκρωσις οὐκ ἐκράτησεν, ὡς γὰρ ζωῆς Μητέρα, πρὸς τὴν ζωὴν μετέστησεν, ὁ μήτραν οἰκήσας ἀειπάρθενον.

Όπως είναι γνωστό, επάνω από το Σταυρό ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, έδωσε εντολή και την Παναγία μητέρα του παρέλαβε ο Ιωάννης ο Ευαγγελιστής στο σπίτι του, όπου διέμενε μαζί με τον αδελφό του Ιάκωβο και τη μητέρα του Σαλώμη, συγγενή της Θεοτόκου. Όταν ήλθε η στιγμή να τελειώσει την επίγεια ζωή της, άγγελος Κυρίου (η παράδοση λέει ότι ήταν ο Aρχάγγελος Γαβριήλ) της το έκανε γνωστό τρεις μέρες πριν.

Η χαρά της Θεοτόκου υπήρξε μεγάλη, διότι θα συναντούσε το μονογενή της Υιό και Θεό όλων των ανθρώπων. Πήγε, λοιπόν, και προσευχήθηκε στο όρος των Ελαιών, όπου συνήθιζε να προσεύχεται και ο Κύριος Ιησούς Χριστός. Έπειτα, γύρισε στο σπίτι του Ιωάννη, όπου έκανε γνωστή την επικείμενη κοίμηση της.

Η παράδοση αναφέρει ότι την τρίτη ήμερα από την εμφάνιση του αγγέλου, λίγο πριν κοιμηθεί η Θεοτόκος, οι Απόστολοι δεν ήταν όλοι στα Ιεροσόλυμα, αλλά σε μακρινούς τόπους όπου κήρυτταν το Ευαγγέλιο. Τότε, ξαφνικά νεφέλη (σύννεφο) τους άρπαξε και τους έφερε όλους μπροστά στο κρεβάτι, όπου ήταν ξαπλωμένη η Θεοτόκος και περίμενε την κοίμηση της. Μαζί με τους Αποστόλους ήλθε και ο Διονύσιος Aρεοπαγίτης, ο Άγιος Iερόθεος ο διδάσκαλος του Διονυσίου, ο Aπόστολος Tιμόθεος, και οι λοιποί θεόσοφοι Iεράρχες.

Όταν εκοιμήθη, με ψαλμούς και ύμνους την τοποθέτησαν στο μνήμα της Γεσθημανή. Επειδή, κατά θεία οικονομία, ένας από τους Αποστόλους (ο Θωμάς όπως λέει η παράδοση) δεν ήταν παρών στην κηδεία της Θεομήτορος, ζήτησε να ανοιχτεί ο τάφος ώστε να προσκυνήσει και αυτός το Σώμα της Θεοτόκου.

Έτσι, μετά από τρεις ήμερες, άνοιξαν τον τάφο και έκπληκτοι διαπίστωσαν ότι η Παναγία αναστήθηκε σωματικά και ανελήφθη στους ουρανούς.

Όλη η ανθρωπότητα, απευθύνεται με ευγνωμοσύνη στη Θεοτόκο για τις πρεσβείες της στο Σωτήρα Χριστό. Η Εκκλησία μας εορτάζει το γεγονός αυτό της κοίμησης στις 15 Αυγούστου.(http://users.sch.gr/aiasgr/Theotokos_Maria/Giortes/H_Koimhsis_ths_Theotokou.htm)

Σημαντικά τοπικά προσκυνήματα της Παναγίας είναι:
Στη Θράκη:
Στις Φέρρες η Παναγία η Κοσμοσώτειρα και στη Σαμοθράκη η Παναγία η Κρημνιώτισσα και η Καμαριώτισσα.
Στην Κομοτηνή η Μονή της Παναγίας της Φανερωμένης.
Στην Ξάνθη η Παναγία η Αρχαγγελιώτισσα και η Παναγία η Καλαμού.
Στη Μακεδονία:
Στη Δράμα η Εικοσιφοίνισσα.
Στο Κιλκίς η Παναγία η Φιλαδελφειώτισσα.
Στη Μηχανιώνα η Παναγία η Φανερωμένη
Στην Καστοριά η Παναγία η Μαυριώτισσα
Στη Θεσσαλονίκη η Παναγία η Δεξιά, η Παναγία η Ελεούσα, η Παναγία η Φανερωμένη, η Παναγία η Γοργοϋπήκοος, η Παναγία η Βρεφοκρατούσα, η Παναγία των Χαλκέων.
Στις Πρέσπες η Παναγία η Πορφυρά
Στη Σιάτιστα η Παναγία του Μικρόκαστρου
Στην Ήπειρο:
Στην Άρτα εικόνες περίπυστες είναι της Παναγίας Ροβελίστης, Κυρίας Πεφανερωμένης, Παναγίας Γεροντίσσης, Βρεφοκρατούσης, και Σκουληκαριάς.
Στην Παραμυθιά η Κοίμηση Θεοτόκου των Παγανιών και του Γηρομερίου.
Στην Κόνιτσα η Μολυβδοσκέπαστη
Στην περιοχή Τζουμέρκων (Ιωαννίνων) η Παναγία Τσούκας.
Στα Ιόνια Νησιά:
Στην Κέρκυρα της Μυρτιδιωτίσσης, της Παλαιοκαστριτίσσης, της Πλατυτέρας, της Κυράς των Αγγέλων.
Στους Παξούς στο Νησάκι της Παναγίας.
Στην Κεφαλληνία Υπεραγίας Θεοτόκου Άτρου, Αγριλίων, Θεμάτων, Κηπουραίων, και Παλαιοχέρσου. Επίσης η Παναγία η Φιδούσα.
Στη Λευκάδα η Φανερωμένη.
Στη Ζάκυνθο εικόνες περίπυστες της Αναφωνήτριας, της Σκοπιωτίσσης, της Χρυσοπηγής, της Λαουρένταινας, της Γαλανούσας, της Μυρτιδιωτίσσης, της Παναγούλας, της Σπηλούλας, της Βιγλατσούρας, της Σγουροπουλιάς, της Θαλασσομαχούσας.
Στα Κύθηρα η Μυρτιδιώτισσα.
Στη Θεσσαλία:
Στη Μαγνησία η Παναγία η Ξενιά.
Στην Καλαμπάκα η Κοίμηση Θεοτόκου Σταγιάδων και η Κοίμηση Θεοτόκου Βυτουμά.
Στα Τρίκαλα η Κοίμηση Λαγκαδιάς
Στα Φάρσαλα Παναγία η Δεμερλιώτισσα.
Στη Σκιάθο η Παναγία η Εικονίστρα
Στην Ελασσώνα η Παναγία η Ολυμπιώτισσα
Στη Στερεά Ελλάδα:
Στο Καρπενήσι η Παναγία η Προυσού και η Παναγία Τατάρνης.
Στο Μεσολόγγι η Αγία Ελεούσα.
Στη Ναύπακτο η Παναγία η Αμπελακιώτισσα.
Στη Θήβα η Μεγάλη Παναγιά και η Παναγία η Σκριπού Ορχομενού.
Στην Αθήνα η Κοίμηση Θεοτόκου Πεντέλης, Ρόμβης, και Παντανάσσης (Μοναστηράκι). Επίσης η Παναγία η Ελευθερώτρια, στην Κηφισιά.
Στη Σαλαμίνα Παναγία η Φανερωμένη.
Στη Φθιώτιδα οι Μονές Αγάθωνος , Δαμάστας και Αμφίκλειας
Στη Φωκίδα η Παναγία της Βαρνακόβης.